Moringa oleifera, zwana również drzewem drumstick, jest gatunkiem drzewa rodziny Moringaceae, pochodzącym z północno-zachodnich Indii. Występuje również na terenach Afryki, Azji, Ameryki Środkowej i Południowej. Moringa oleifera to drzewo o szybkim wzroście, osiągające do 12 metrów wysokości. Charakteryzuje się luźną koroną i dużymi, pierzasto-nerkowatymi liśćmi.
Moringa oleifera jest rośliną o wielu zastosowaniach. Jest źródłem wartościowych składników odżywczych, takich jak białko, witaminy, minerały i przeciwutleniacze. Liście moringi są jadalne i stanowią ważne źródło witamin A, C, E, K, B2, B6, B1, a także żelaza, wapnia, potasu, magnezu, fosforu i cynku. Nasiona Moringa oleifera zawierają olej, który jest wykorzystywany w przemyśle kosmetycznym do produkcji kremów, mydeł, balsamów i szamponów.
Ze względu na swoje liczne właściwości, moringa oleifera jest uważana za jedną z najbardziej wartościowych roślin na świecie i coraz częściej stosowana w ramach programów walki z niedożywieniem i poprawy zdrowia.
Moringa oleifera była znana i używana przez starożytną cywilizację egipską, gdzie olej pozyskiwany z nasion był wykorzystywany jako balsam do konserwacji mumii. W starożytnym Rzymie, Grecji i Egipcie olej z moringi był ceniony jako kosmetyk i lekarstwo. W tradycyjnej medycynie indyjskiej, Ayurveda, moringa była stosowana jako środek leczniczy od ponad 5000 lat. Korzenie, liście, kora, kwiaty i nasiona tej rośliny były używane do leczenia różnych dolegliwości, takich jak infekcje, bóle stawów, choroby skóry, ukąszenia owadów, zaburzenia trawienia czy choroby układu krążenia.
W krajach azjatyckich, takich jak Indie, Sri Lanka, Filipiny czy Indonezja, moringa jest powszechnie używana w kuchni, gdzie liście i młode strąki są dodawane do zup, curry, sałatek i dań ryżowych. W Afryce moringa jest często stosowana jako dodatek do potraw z ryżu, kukurydzy, kaszy maniokowej czy ziemniaczanej.
W ostatnich latach moringa oleifera zyskała na popularności na całym świecie jako superfood, bogate źródło składników odżywczych, witamin i minerałów. Jest obecnie uprawiana na skalę przemysłową w celu produkcji suplementów diety, a także kosmetyków opartych na oleju z nasion moringi. W międzynarodowych programach walki z niedożywieniem i poprawy zdrowia publicznego moringa jest coraz częściej promowana jako roślina o ogromnym potencjale w zwalczaniu niedożywienia i chorób związanych z niedoborami witamin i minerałów.
Drumsticks – strąki moringi
Strączki moringi, znane również jako drumsticks, są często używane jako składnik kulinarny, zwłaszcza w kuchniach azjatyckich, takich jak indyjska, pakistańska, czy filipińska. Oto niektóre z zastosowań strączków moringi:
Surowe strączki: Młode, delikatne strączki moringi można jeść na surowo, pokrojone na mniejsze kawałki i dodane do sałatek.
Gotowane strączki: Strączki moringi można gotować, dusić, smażyć, czy grillować. Dzięki swej teksturze i smakowi są one często porównywane do szparagów. Po ugotowaniu są miękkie i delikatne.
Dania z ryżem: W kuchniach azjatyckich strączki moringi są często dodawane do potraw z ryżem, takich jak biryani, pilaw czy pulao.
Curry: W kuchni indyjskiej strączki moringi są często dodawane do różnych rodzajów curry, zarówno wegetariańskich, jak i z mięsem.
Zupy i potrawki: Strączki moringi można dodawać do zup, potrawek czy gulaszy. W kuchniach południowoazjatyckich często są one składnikiem sambar, tradycyjnej zupy z warzywami i soczewicą.
Przekąski: Strączki moringi można panierować i smażyć, podając jako przekąskę, przystawkę, czy dodatek do głównego dania.
Fermentowane strączki: Strączki moringi można również fermentować, co daje im charakterystyczny smak i przedłuża ich trwałość.
Strączki moringi są bogate w błonnik, witaminy i minerały, takie jak witamina A, witamina C, wapń czy potas, co sprawia, że są one wartościowym składnikiem diety. Ponadto, z powodu swojego delikatnego smaku i wszechstronności w przygotowaniu, mogą być one doskonałym dodatkiem do różnorodnych dań kuchni światowej.
