36 edycja międzynarodowego festiwalu teatrów ulicznych ULICA Festival odbędzie się w dniach 6 – 9 lipca 2023 r. Przewodzić jej będzie hasło „Radość z odzyskanego podwórka”. Teatr wyjdzie do widzów, ingerując w zastaną tkankę Krakowa i miast Małopolski, odczarowując pomijane lub zapomniane podwórka dzielnic, nawet tych odległych.
Tegoroczna edycja festiwalu ULICA odbywa się pod hasłem „Radość z odzyskanego podwórka” i poświęcona jest szeroko rozumianym zjawiskom, kwestiom i postaciom, dzięki którym możemy powrócić do dobrze znanych, choć już zapomnianych miejsc. Wszystkich tych, z których nigdy się nie wyrasta i do których z sentymentem się powraca.
Plac przy domu prócz synonimu bezpieczeństwa często identyfikowany jest z beztroską zabawą, przestrzenią wspólnych rozrywek i bycia razem. Jego siłą mimo niejednokrotnie skromnych powierzchni, odrapanych murów, sąsiedztwa śmietników i braku anonimowości była wspólnotowość. Kolektywny charakter. Wszystko robiło się razem: eksplorowało każdy kawałek wolnej przestrzeni, wznosiło budowle z piasku i szałasy z gałęzi. Bawiło się w chowanego, wspinało na drzewa, a na padające z ust matki nawoływania „Do domu!” każdorazowo odpowiadało się „Jeszcze chwilę”. Podwórko to miejsce psot, kreatywności, robienia czegoś z niczego i niepohamowanej zabawy. Jednak towarzyszący mu niegdyś gwar ucichł. Dziś przydomowe podwórka świecą pustkami – zostały wyparte przez atrakcje wirtualnego świata.
Teatr, który za przestrzeń swojej gry obiera ulice, place, podwórza, daje bezprecedensową możliwość powrotu na „ziemie obiecane”. Staje się też gwarancją niczym nieskrępowanej radości, która płynie z ich odzyskania.
Przybądźcie państwo na tegoroczny festiwal ULICA, który odbędzie się w dniach od 6 do 9 lipca, w nadziei na wszystkie te emocje, o których już dawno zapomnieliście i myślicie, że powrót do nich nie jest możliwy. Zamknijcie oczy niczym klown z festiwalowego afisza i oddajcie się marzeniom – zaprasza Jerzy Zoń, Dyrektor Teatru KTO oraz Art Director ULICA Festival.
Od 36 lat, co roku w wakacje Kraków i inne małopolskie miasta na kilka dni zamieniają się w wielką scenę teatralną. Na rynki i place ściągają artyści z najdalszych zakątków świata, by dzięki swoim spektaklom bawić i wzruszać publiczność. ULICA Festival organizowana przez Teatr KTO i Dyrektora Jerzego Zonia to flagowe wydarzenie naszego regionu, rozpoznawalne na całym świecie, które rokrocznie gości ponad 180 artystów z całego świata i ściąga dziesiątki tysięcy mieszkańców i turystów.
W tym roku podczas czterech festiwalowych dni odbędzie się ponad 140 prezentacji teatralnych. Od beztroskich klaunad przez finezyjne marionetkowe pokazy po zapierające dech wieczorne fire show. Podczas 36. ULICA Festival zarówno dzieci i jak i dorośli widzowie znajdą coś dla siebie.
Tegoroczne miejsca prezentacji spektakli:
- Rynek Główny
- Mały Rynek
- plac Jana Nowaka-Jeziorańskiego przy Galerii Krakowskiej
- Rynek Podgórski
- Teatr KTO
- *podwórko przy ul. Zamoyskiego 23
- plac przed Starą Synagogą na Kazimierzu oraz ulica Szeroka
- Centrum Kultury Dworek Białoprądnicki
- Rynek w Limanowej
- plac przy Limanowskim Domu Kultury
- Rynek w Niepołomicach
- Park Miejski w Niepołomicach
- Rynek w Tarnowie
- Rynek w Wieliczce
Partnerzy 36. ULICA Festival:
Galeria Krakowska, Centrum Kultury Dworek Białoprądnicki, Ełckie Centrum Kultury, Miasto Konin , Limanowski Dom Kultury, Miasto Niepołomice, Małopolskie Centrum Dźwięku i Słowa, Miasto Tarnów, portal Kultura.Tarnów, Miasto Wieliczka, Wielickie Centrum Kultury, Puls Wieliczki.
Podczas 36. ULICY widzowie będą mogli zobaczyć ponad 30 zagranicznych i polskich zespołów, a będą to:
Adrian Schvarzstein & Jūratė Širvytė-Rukštelė (Hiszpania/Litwa) // Aguila Claun (Argentyna)
Alex Piras (Włochy) // A-rítmiks (Hiszpania) // Arti Grabowski (Polska) // La Bayka (Chile) // Bence Sarkadi Theater of Marionettes (Węgry) // Central Europe Dance Theatre (Węgry) // Cía. eLe (Hiszpania) // The Ensemble of Irregular Theatre (Słowacja) // Firebirds (Węgry) // Fusion Callejera (Argentyna/Wenezuela) // Hilarilar Marionetas (Hiszpania) // Hugo Miró (Hiszpania) // Klaun Feliks (Polska) // Koniński Teatr Tańca (Polska) // Lwowski Teatr Vuala (Ukraina) // Manteca al dente (Argentyna) // Mr Copini (Hiszpania) // niMú (Hiszpania) // Ola Muchin (Polska) // Pjoter (Polska) // Simon Llewellyn (Finlandia) // Simon Street Show (Francja) // Stowarzyszenie Teatr Mumerus (Polska) // Teatr KTO (Polska): Arcadia, C’est la vie (premiera), Peregrinus, Żywoty świętych osiedlowych. Dzielnica XIII // Teatr Lalki i Aktora w Łomży (Polska) // Teatr Los Fuegos (Polska) // Teatr Małych Form (Polska) // Teatr Pantomimy Mimo (Polska) // Teatr Scena 96 (Polska) // Teatr Wagabunda (Polska)
Co znajdzie się w tegorocznym programie festiwalowym?
Wyjątkowa część tegorocznej 36. ULICA Festival poświęcona będzie MARIONETKOM. Od 7-9 lipca codziennie na Małym Rynku zobaczyć będzie można przedstawienia najlepszych marionetkarzy z całej Europy. Wśród nich prezentowane będą zarówno spektakle dla dzieci jak i dla dorosłych. Alex Piras, Bence Sarkadi, Cía Ele, Hilarilar Marionetas, La Bayka i Ola Munich – to te nazwiska i teatry marionetkowe warto zaznaczyć w swoim programie.
Ponadto na widzów, tych nieco starszych, czekać będzie sporo teatru tańca i performance’u, zarówno z rodzimej sceny, np. „Warunki zabudowy” w wykonaniu Artiego Grabowskigo, który ostatnio święci triumfy jako Freddie Mercury w spektaklu „Królowa” w Teatrze Nowym Proxima, czy „Sztetl” Konińskiego Teatru Tańca, ale także zza granicy, np. A-rítmiks oraz Central Europe Dance Theatre.
Na 36. ULICY nie zabraknie akrobatów, cyrkowców i żonglerów od lat występujących na placach najważniejszych miast Europy oraz na międzynarodowych festiwalach. Będziemy śmiać się do łez, podziwiać wprost nieziemskie sztuczki oraz mówić o rzeczach ważnych i trudnych.
Wśród przedstawień tegorocznej ULICY na szczególną uwagę zasługuje premiera Krzysztofa Niedźwiedzkiego, od ponad 14 lat związanego z Teatrem KTO reżysera kultowych komedii takich jak „Stroiciel grzebieni”. Na festiwalu zaprezentuje niezwykły debiut – spektakl bez słów o życiu – po prostu „C’est la vie”.
Teatr KTO pokaże ponadto 3 inne tytuły. „ARCADIĘ” w reż. Jerzego Zonia, z chor. Eryka Makohona, zeszłoroczny hit podgórskiego podwórka przy *ul. Zamoyskiego 23, czyli „Żywoty świętych osiedlowych. Dzielnica XIII” Kariny Grabowskiej-Fiałek oraz długo wyczekiwanego przez małopolską publiczność „Peregrinusa” w reż. Jerzego Zonia.
36. ULICA to miejsce idealne dla rodzin z dziećmi
Jak co roku Dyrektor Jerzy Zoń w sposób szczególny zadbał o najmłodszych i ich rodziców. Lista zespołów i spektakli idealmych dla młodych i nieco starszych widzów jest naprawdę długa: Aguila Claun, Bence Sarkadi Theater of Marionettes, Cía. eLe, Firebirds, Hilarilar Marionetas, Hugo Miró, Klaun Feliks, La Bayka, Lwowski Teatr Vuala, Manteca al dente, niMú, Ola Muchin, Simon Llewellyn, Simon Street Show, Teatr Lalki i Aktora w Łomży, Teatr Małych Form, Teatr Scena 96.
Ponadto jak zwykle na Małym Rynku rozgości się „Stara zagroda” z Teatrem Wagabunda, zapraszając całe rodziny do gospodarstwa sprzed lat, pełnego narzędzi rzemieślniczych oraz stanowisk do gier i zabaw, wśród których poznamy dawną pralnię, podkowiarnię, gałganiarnię, mydlarnię, a nawet wychodek! Zapewniamy, to rozrywka nie tylko dla najmłodszych.
ULICA Festival – spektakle dostępne dla każdego
Podczas ULICY zatroszczymy się o seniorów i osoby z niepełnosprawnościami. Stworzymy specjalnie dla nich wydzielone strefy oraz zapewnimy asystentów, którzy pomogą w przemieszczaniu się i zajmowaniu wygodnych miejsc z najlepszą widocznością.
Pełny program 36. ULICA Festival: ulicafestival.pl
* Na spektakle „Żywoty świętych osiedlowych. Dzielnica XIII”, „Manelle”, „360º” (prezentacja 9.07 w ogrodzie Teatru KTO) obowiązują bezpłatne wejściówki – do odbioru w punkcie informacyjnym 36. ULICY (Rynek Główny od strony Wieży Ratuszowej) od 7 lipca.
Podczas 36. ULICY widzowie będą mogli zobaczyć ponad 30 zagranicznych i polskich zespołów, a będą to:
Adrian Schvarzstein & Jūratė Širvytė-Rukštelė
Hiszpania/Litwa
Spektakl uliczny Arrived (pol. Przybyli) powstał we współpracy hiszpańskiego artysty i reżysera teatru ulicznego Adriana Schvarzsteina oraz litewskiej tancerki i aktorki Jūratė Širvytė-Rukštelė podczas ich pobytu na Sri Lance. Po premierze w 2015 roku przedstawienie odwiedziło w kolejnych latach ponad 20 krajów na całym świecie.
Arrived (Przybyli)
Przybyli z przeszłości, nie tak odległej, a jednak patrzą na dzisiejszy świat nieco innymi oczami. Wydają się być błogo naiwni i chętni do pomocy każdemu zawsze i wszędzie. Zabawnym zachowaniem zaskakują przechodniów, prowokując i rozśmieszając, tworzą absurdalne i surrealistyczne sytuacje. Muzyka dobiegająca z ich walizek jest jedyną wskazówką co do pochodzenia tej dwójki nieznajomych.
Pomysł: Adrian Schvarzstein
Wykonawcy: Adrian Schvarzstein, Jūratė Širvytė-Rukštelė
Czas trwania: 40′
Premiera: Hikkaduwa, Sri Lanka, 2015
————————————————————————————————————————————–
Aguila Claun
Argentyna
Dale Ke Va!
Oto ekstrawagancki klaun, który improwizuje i doprowadza do absurdalnych sytuacji. Po chwili pojawia się „magia” tworząca grunt do interakcji z publicznością. Klaun kontynuuje swą absurdalną grę i zaprasza osobę z publiczności do wspólnej dziecięcej zabawy, podczas której na scenie pojawia się minirower. Finałowy akt przedstawienia zamienia się w „wielki wyścig”, w którym to gość staje się głównym bohaterem.
Pomysł i wykonawca: Daniel Alberto Ligresti
Czas trwania: 35–40′
Premiera: 2019
————————————————————————————————————————————–
Alex Piras
Włochy
Teatr Alexa Pirasa został powołany do życia w laboratorium Taller de Marionetas w Barcelonie. Alex rozpoczynał artystyczną drogę jako malarz. Następnie zajął się rzeźbą, a w 2013 roku odkrył świat marionetek. Po opanowaniu sztuki konstruowania lalek w rożnych technikach i z rozmaitych materiałów, a także zasad tworzenia scenografii Alex zaczął pisać własne scenariusze i wystawiać autorskie spektakle, które prezentuje na festiwalach w całej Europie.
TIK-TAK
„Czerwony nos to najmniejsza maska na świecie, ale tylko wielkie serce może ją ożywić”. Spektakl rozgrywa się w magicznym kręgu, który wyznaczają sznur, duży zegar, drzwi, książka i róża. Te przedmioty w symboliczny sposób tworzą ścieżkę jak ze snu, którą będzie musiał podążyć główny bohater. Spektakl Tik-Tak to zapis onirycznej i poetyckiej podróży, którą Klaun podejmuje, aby zbliżyć się do swego wymarzonego obiektu – do róży. Paradoksalnie, im bardziej Klaun usiłuje to zrobić, tym bardziej róża się oddala. Dopiero wtedy, gdy on zdecyduje się zatrzymać, w tajemniczy sposób znajdzie się blisko róży.
Pomysł i wykonawca: Alex Piras
Czas trwania: 30′
————————————————————————————————————————————–
A-rítmiks
Hiszpania
Formacja A-rítmiks powstała w 2015 roku z potrzeby tworzenia i eksperymentowania w sferze, którą wyznaczają stepowanie jako instrument perkusyjny oraz najbardziej podstawowe i popularne instrumenty perkusyjne, takie jak perkusja i cajón. Te dwa element łączy ruch – wspólnie pokazują, że muzykę można tworzyć od zera, zaczynając od podstawy rytmicznej i improwizacji jako jej głównych elementów.
360º
U podstaw tego spektaklu leżą takie elementy, jak:
rozumienie tańca i jego bezkierunkowości jako pełnej swobody,
ciągłe dokonywanie wyborów tak/nie,
nowe podejście do rozumienia sceny: koncentracja wszystkich elementów na centralnie ulokowanej okrągłej i symetrycznej platformie,
rytm, muzyka, taniec, eksperymentowanie, improwizacja, dialog,
interakcja, uczestnictwo i zabawa – jak na dobrej imprezie…
Wykonawcy: Gerard Muntané (perkusja), Jofre Costa (taniec i perkusja)
Czas trwania: 30′
Premiera: Verdú, 2022
————————————————————————————————————————————–
Arti Grabowski
Polska
Polski artysta interdyscyplinarny – zajmuje się malarstwem, rzeźbą, sztuką performance – a także reżyser i aktor teatralny. Od 2004 roku uczy na Wydziale Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie; asystent, współprowadzący, a obecnie kierownik pierwszej w Polsce dyplomującej Pracowni Sztuki Performance (Wydział Intermediów, ASP). Organizator wydarzeń promujących sztukę performance, kurator programu performance Międzynarodowego Festiwalu Teatrów A Part (2005, 2006), Międzynarodowego Festiwalu Sztuki Akcji Interakcje (2011) i Dwubiegunowych Międzynarodowych Spotkań Performerów.
Warunki zabudowy
Projekt z pogranicza teatru plastycznego i performance stworzony przez artystów zafascynowanych teatrem absurdu, surrealistami i Tadeuszem Kantorem. Osią przekazu, która zdominowała tę eksperymentalną artystyczną fuzję, jest malarstwo. Motywami przewodnimi spektaklu są kwadrat i linia. Są to metaforyczne reprezentacje placów i murów podziału, które planuje i wznosi bohater spektaklu – szaman próbujący odczarować wydarzenia z placów: Niebiańskiego Spokoju w 1989 roku, Trzech Kultur w 1968 roku, i murów: berlińskiego, palestyńskiego, chińskiego, meksykańskiego.
Scenariusz: Zbigniew Szumski (Teatr Cinema) i Arti Grabowski
Reżyseria: Zbigniew Szumski
Wykonawca: Arti Grabowski
Premiera: 2020
————————————————————————————————————————————–
Bence Sarkadi Theater of Marionettes
Węgry
Bence Sarkadi, uznany na całym świecie mistrz teatru lalek, rozpoczął pracę z marionetkami w 1999 roku, a w 2007 roku rozpoczął pokazy jednoosobowych widowisk lalkowych. Występował na ulicach i scenach sześciu kontynentów i na całym świecie zdobył liczne prestiżowe nagrody. Jest on pierwszym i jedynym węgierskim lalkarzem solo zaproszonym do wykonania dwóch autorskich spektakli w programie „IN” podczas najbardziej prestiżowej imprezy lalkarskiej na świecie – Festival Mondial des Théâtres de Marionnettes w Charleville-Mézières.
The Budapest Marionettes (Budapesztańskie marionetki)
Wielokrotnie nagradzane przedstawienie uliczne, w którym w cyklu krótkich historii z towarzyszeniem muzyki pojawia się szereg różnych marionetek. Spektakl od 2007 roku wciąż się rozwija i każdego roku prezentuje nowe elementy w ciągle zmieniającej się paradzie unikalnych lalek, imponujących umiejętności, dramaturgii, śmiechu i uroku. Spektakl dla widzów w każdym wieku.
Reżyseria, lalki, scenografia: Bence Sarkadi
Specjalne podziękowania dla Balázsa Szigetiego i Maricy Tárnok
Czas trwania: 30′
Premiera: 2007
————————————————————————————————————————————–
Central Europe Dance Theatre
Węgry
CEDT (Teatr Tańca Europy Środkowej) jest jednym z najbardziej innowacyjnych węgierskich zespołów tanecznych. W swoim repertuarze skupia się na kwestiach aktualnych i refleksji nad nimi – sięgając po różnorodne środki, które oferuje taniec współczesny, porusza problemy naszej codzienności. Jak wskazuje nazwa grupy, jej polem zainteresowań jest określony region geograficzny, który nie tylko wyznacza główny obszar jego działalności, ale także dobór tematów i unikalny świat ruchu.
Audibles (Dźwięki)
Spuścizną naszych czasów – jedną z wielu – jest zanieczyszczenie przestrzeni dźwiękami, których już nie słyszymy, choć przez cały czas nas otaczają. Pulsujący zgiełk miasta przestaje być słyszalny, a jeśli nie miejski hałas, to przyłożony do ucha instrument „ucisza” zewnętrzny świat. Co powinniśmy usłyszeć, gdy wsłuchujemy się w siebie bądź gdy chcemy zrozumieć drugiego człowieka? Jak możemy zostać usłyszani, kiedy wszyscy gubimy się w hałasie? Kto może usłyszeć to, co usłyszeć chcemy? Oto tematy, które eksploruje ten spektakl, oraz pytania, które stawia publiczności.
Cisza to punkt wyjścia – od niej wszystko się zaczyna. Hałas jest punktem końcowym, z którego długa i trudna droga prowadzi z powrotem do ciszy.
Światło: Zoltán Fogarasi
Muzyka: László Mádi
Choreografia: László Mádi
Kierownik produkcji: Kristóf Farkas
Wykonawcy: Krisztián Barna, Léna Horváth, Dávid Dabóczi, Edmond Kisbakonyi, Lídia Sinka
Czas trwania: 50′
Premiera: 2022
————————————————————————————————————————————–
Cía. eLe
Hiszpania
Grupę teatralną Cía. eLe utworzyły w 2014 roku Marta Lorente i Raquel Batet, które spotkały się w słynnej szkole lalkarskiej Taller de Marionetas założonej przez Pepe Otala w Barcelonie. Z myślą o poszukiwaniu nowych form wyrazu za pomocą lalek artystki stworzyły swój pierwszy spektakl Si tecontara… Rok później odbyła się premiera spektaklu Roulettes, który konsoliduje ich wspólny język teatralny. Od tego czasu spektakl został zaprezentowany na wielu festiwalach na całym świecie.
Roulettes (Ruletki)
Ramiro Ramirez, starszy mężczyzna o ustalonych przyzwyczajeniach, wychodzi na spacer, tak jak to robił każdego wieczoru przez ostatnie pięć lat. Mimo że ma trudności w chodzeniu, upór popycha go, by dotrzeć na plac przed domem i zająć miejsce na ulubionej ławce. Ramiro nie wie jednak, że dzisiaj coś się zmieni. Jego ławka jest już zajęta. Za tę zmianę odpowiada Enzo Carbonara, wesoły dzieciak ulicy żyjący bez oporów i zasad. Enzo wzbudzi w Ramiro emocje, które skłonią go do pogodzenia się z samym sobą. Po tym spotkaniu życie starszego pana obierze nowy kurs.
Konstrukcja, scenografia, wykonawcy: Marta Lorente, Raquel Batet
Światło: Maria Berzosa
Kostiumy: Raquel Batet, David Carretero, Vicente Martínez
Czas trwania: 15′
Premiera: Mirepoix, 2015
————————————————————————————————————————————–
Firebirds
Węgry
Zespół cyrkowy Firebirds powstał w 2000 roku. W repertuarze ma pokazy z ogniem, spektakle uliczne, kabaret, cyrk współczesny oraz teatr dla dzieci. Wraz z jego rozwojem z szerokiego grona aktorów, muzyków, tancerzy i artystów cyrkowych w 2010 roku wyłoniła się grupa Freak Fusion Cabaret. Celem zespołu jest dostarczanie kreatywnej rozrywki wysokiej jakości dla szerokiej gamy odbiorców z wykorzystaniem środków wyrazu nowego cyrku.
Pyrodise
W tym spektaklu nawet najmniejszy płomień wykonuje ognisty taniec. Zachwyć się, patrząc, jak stworzenia zamieszkujące tę magiczną krainę celebrują ogień, ruch i animację przedmiotów.
Wspólna produkcja zespołów Firebirds i Flame Flowers upamiętnia nagłą stratę ich przyjaciółki Lindy Farkas. Inspiracją dla twórców spektaklu było jej życie, a zwłaszcza jej twórczość – wyjątkowa i niepowtarzalna.
Wykonawcy: Anna Weszelovszky, Róbert Haáb, Lennart Paar, András Mező, Dorottya Podmaniczky, Sophie Zoletnik
Czas trwania: 25′
Premiera: Budapeszt, 2018
————————————————————————————————————————————–
Fusion Callejera
Argentyna/Wenezuela
Grupa profesjonalnych tancerzy i akrobatów, których korzenie sięgają break dance’u i capoeiry, z ponad 15-letnim doświadczeniem w przedstawieniach teatralnych, cyrkowych i ulicznych. Ich niezwykłe spektakle odnosiły sukcesy w różnych częściach świata, m.in. w ich ojczystych Argentynie i Wenezueli, w Hiszpanii, Francji, Niemczech, Australii i wielu innych.
Fusion Callejera
Spektakl łączy taneczne popisy i niezwykłe akrobatyczne sztuczki z wielką dawką humoru. Tancerzom i akrobatom towarzyszy konferansjer, który wchodzi w interakcję z publicznością, rozdając uśmiechy i radość. Jednocześnie widzowie są zaskakiwani jakością tańca i wyjątkowymi akrobacjami. Wszystko tu wydaje się zachwycające – idealne tak dla maluchów, jak i dla dorosłych.
Czas trwania: 40–45′
Premiera: Hiszpania, 2013
————————————————————————————————————————————–
Hilarilar Marionetas
Hiszpania
Laura Cortés rozpoczęła karierę aktorską w 2006 roku. Pracowała w kilku zespołach teatralnych, aż w 2014 roku w słynnej szkole lalkarskiej Taller de Marionetas w Barcelonie założonej przez Pepe Otala odkryła świat teatru lalek. W latach 2016–2018 należała do zespołu aktorów lalkarzy Fills de Fusta, zdobywcy nagrody na World Puppet Festival w San Sebastián w 2016 roku, a w 2019 roku powołała do życia własny teatr Hilarilar Marionetas, w którym pełni rolę dyrektorki i twórczyni spektakli.
The Bellhop (Boy hotelowy)
Przedstawienie przenosi nas w złoty wiek wielkich hoteli, gdzie hotelowi boye podskakiwali na dźwięk dzwonka. Występują w nim Recepcjonistka i jej Boy Hotelowy – ujmująca marionetka. Dla niego każdy dzień jest tak samo pełen ciężkiej pracy, choć bywa, że pojawiają się nowe okoliczności i niepowodzenia.
Ten pełen poezji i humoru spektakl dla widzów w każdym wieku brał udział w najważniejszych międzynarodowych festiwalach m.in. w Hiszpanii, Portugalii, Włoszech, Francji i Szwajcarii. Promował teatr lalek na placach i ulicach, budząc zachwyt wszędzie, gdzie się pojawił.
Reżyseria: Laura Cortés
Konstrukcja i scenografia: Isabel Martinez, Laura Cortés
Kostiumy: Alicia Orea, Laura Cortés
Czas trwania: 30′
Premiera: Festival Titirijai, Tolosa, 2019
————————————————————————————————————————————–
Hugo Miró
Hiszpania
Pochodzący z Guadalajary Hugo Miró rozpoczął cyrkową przygodę jako samouk, lecz w trakcie kariery uczestniczył w wielu kursach związanych ze światem komedii i klaunady. Podążał własną ścieżką: uczestniczył w wielu projektach i współpracował z różnymi zespołami i artystami, m.in. z renomowaną hiszpańską grupą teatralno-cyrkową Cía Ale-Hop czy mistrzem iluzji magicznej Jorge Blassem. Dzięki zdobytym doświadczeniom Hugo Miró tworzy dziś własne autorskie spektakle budzące zachwyt publiczności.
HUGO!
Nieobecny duchem, lecz ciekawy świata. Wyjątkowa postać, która przybywa i odkrywa scenę – miejsce do gry… Widz okazuje się być… jego wspólnikiem. A publiczność… wyzwaniem i źródłem wszelkiej kreatywności. Oto on. Ekscentryczny akrobata, niesforny komik, który nie usiedzi w miejscu, oryginalny, śmiały i pełen pasji. Potrzebuje stałego kontaktu z widzem, aby grać i dawać z siebie wszystko. Wyzwalając nuty nostalgii bliskie filmom niemego kina, Hugo przeniesie nas w przestrzeń surrealistycznej i absurdalnej gry, w której wszystko jest możliwe – do świata wypełnionego papierowymi samolocikami, czapkami, akrobacjami, gazetami, walizkami, minami, śmiechem…
Spektakl wyróżniony nagrodą publiczności na Festival 3 días de Farándula na Wyspach Kanaryjskich (Hiszpania, 2019).
Pomysł, reżyseria, wykonawca: Hugo Miró
Kostiumy: Dora Martinez
Fotograf: Virginia Gorjón
Wideo: Contrapicado Films
Czas trwania: 45′
Premiera: Fringe Festival, Edynburg, 2019
————————————————————————————————————————————–
Klaun Feliks
Polska
Andrzej Talkowski – klaun, iluzjonista, żongler, mim, artysta kabaretowy i wykonawca tego przedstawienia – za swoje iluzjonistyczne parodie i spektakle otrzymał m.in. Grand Prix na Przeglądzie Kabaretów PAKA i tytuł Mistrza Sztuki Kabaretowej od Związku Artystów Scen Polskich. Jest artystą Piwnicy pod Baranami, w której pełni rolę komika. Twórca krakowskiego Teatru Szczęście i Klubu Komediowego Charlie, gdzie gra autorskie komedie.
Klaun Feliks Show
Przedstawienie prezentuje najlepsze numery z różnych spektakli Klauna Feliksa. Zobaczymy zatem skecz żonglerski (w którym Feliks żongluje na 40 sposobów do 6 elementów), pokaz iluzji komicznej czy skecz muzyczny, w którym Feliks wspólnie z dziećmi tworzy orkiestrę na wiele instrumentów perkusyjnych, w tym ukulele, banjo i harmonijkę ustną, by odegrać brawurowo utwór finałowy. W atmosferze śmiechu i zabawy dzieci biorą aktywny udział w przedstawieniu.
Twórca i wykonawca: Andrzej Talkowski
Czas trwania: 40′
————————————————————————————————————————————–
Koniński Teatr Tańca
Polska
Koniński Teatr Tańca pracuje w technikach tańca współczesnego i wykorzystuje improwizację w procesie tworzenia. Ma na celu poruszanie tematów bliskich człowiekowi i miastu Konin, prowokowanie do rozmowy i interakcji z widzem, a nade wszystko – promowanie lokalnych twórców i artystów oraz sztuki tańca. Teatr współtworzony jest przez cztery artystki koninianki: Katarzynę Łapaj-Strzykowską, Agnieszkę Łapaj-Lewandowską, Kingę Furmaniak-Pogodską i Weronikę Skórzewską.
Sztetl
Plac Zamkowy – Teper Mark, synagoga, ulica Kramowa, biblioteka… Znasz te miejsca? To sztetl Konin. Spektakl jest drugą częścią tanecznej opowieści o Koninie: cofamy się na osi czasu w poszukiwaniu społeczności, której już nie ma. Jednak to opowieść przede wszystkim o odnowie, o pamięci, nie tylko o unicestwieniu. Czy żydowski Konin zniknął?
Na podstawie książki Uporczywe echo Theo Richmonda.
Choreografia i reżyseria: Katarzyna Łapaj-Strzykowska
Muzyka: Kajetan Pilarski, Mateusz Górski, Katarzyna Łapaj-Strzykowska, Artur Wieczorek
Produkcja: Koniński Teatr Tańca, Centrum Kultury i Sztuki w Koninie, Młodzieżowy Dom Kultury w Koninie
Kostiumy: Balletic Atelier
Współkreacja i wykonanie: Maria Chrysostomou, Kinga Furmaniak-Pogodska, Nina Jóźwiak, Martyna Kulig, Agnieszka Łapaj-Lewandowska, Katarzyna Łapaj-Strzykowska, Dominika Mikołajczyk, Natalia Poprawska, Weronika Skórzewska, Oliwia Wanot
Czas trwania: 35′
Premiera: Konin, 2023
————————————————————————————————————————————–
La Bayka
Chile
Teatr La Bayka powstał w 2019 roku. Tworzą go Mauricio Riobó z zespołu Mau Teatro oraz Aleksandra Muchin z zespołu Ola Muchin. Jedną z jego głównych cech jest potrzeba eksperymentowania z różnymi środkami scenicznymi i plastycznymi w celu znalezienia własnego języka i estetyki, zawsze z obfitą dozą humoru. Mauricio Riobó, autor spektaklu Fofi the Puppy, rozpoczął pracę jako aktor w 1991 roku w mieście Iquique (Chile). Trzy lata później włączył do swoich spektakli lalki, co pozwoliło mu powiązać sztukę dramatyczną i narrację werbalną ze sztukami plastycznymi. Uczestniczył w produkcjach różnych grup teatralnych w Chile, a w 2000 roku został zaproszony przez Teatro Granit (Belfort, Francja) do udziału w przedstawieniu La Lampe sur la Terre pod kierownictwem Ézéquiela Garcii-Romeu. Od tego czasu Riobó kontynuuje karierę w Europie.
Fofi el Cachorro (Szczeniak Fofi)
Fofi to mały piesek, który cieszy się życiem i kochającymi go ludźmi, aż pewnego dnia zostaje porzucony w oczekiwaniu na śmierć… lub na nową szansę na szczęście.
Szczeniak Fofi to familijny spektakl teatralny wykorzystujący marionetki i kukiełki, a także grę aktora, który za pomocą gestów i dźwięków snuje wzruszającą opowieść o Fofim, uroczym szczeniaku i jego trudnych relacjach z ludzkim opiekunem – człowiekiem samolubnym i próżnym, myślącym tylko o rozrywkach i nie przejmującym się konsekwencjami. Używając dużej dawki ironii i humoru, La Bayka pragnie tym spektaklem zwrócić uwagę na problem złego traktowania i porzucania zwierząt domowych.
Pomysł: Mauricio Riobó
Wygląd zewnętrzny: Aleksandra Muchin
Scenografia i rekwizyty: Mauricio Riobó, Aleksandra Muchin
Produkcja: Espai La Bayka
Czas trwania: 30–35′
Premiera: Festiwal Leisen Gesten, Eberswalde, 2022
————————————————————————————————————————————–
Lwowski Teatr Vuala
Ukraina
Teatr Vuala powstał we Lwowie w 2019 roku. Pod kierownictwem Jurija Pylypczuka połączył artystów uprawiających różne dziedziny sztuki: teatr, cyrk czy taniec. Ich ludyczne przedstawienia charakteryzują się klarownością przekazu. Widzowie mają okazję zobaczyć wyraziste postacie commedii dell’arte, popisy żonglerów, akrobatów i szczudlarzy. Aktorzy w atmosferze zabawy i radości zapraszają widzów do interakcji.
Cyrkowe kolory
Spektakl przygotowany w ramach polsko-ukraińskiego projektu kulturalnego „Uciesz się teatrem ulicznym”, w którym obok aktorów lwowskiego Teatru Vuala występują artyści Kijowskiego Teatru Highlights. Inspiracją do jego powstania była chęć pokazania wzajemnej relacji teatru i cyrku: scenariusz zawiera elementy nowego cyrku posługującego się tańcem, muzyką, pantomimą, a nawet popisami sportowymi. Lwowscy artyści tworzą atmosferę teatralnej fiesty i zachęcają do udziału we wspólnej zabawie. Sceny komediowe, cyrkowe sztuczki, ekwilibrystyczne wyczyny, a także wykorzystanie akrobatyki i gimnastyki artystycznej oraz tańca na szczudłach pozwalają na pełną humoru interakcję z publicznością i dopełniają widowiskowy charakter przedstawienia.
Autor, reżyseria: Jurij Pylypczuk
Współpraca reżyserska: Krzysztof Dubiel
Choreografia: Julia Skyba
Dekoracje: Wołodymyr Czuchonkin
Produkcja: Krzysztof Dubiel
Wykonawcy: Mariana Bowcajło, Anna Górska, Anna Iliuts, Lubow Kirianowa, Iwanna Misiuk, Krystyna Pawlikowska, Galina Ryba, Diana Skraba, Wołodymyr Czuchonkin
Czas trwania: 60′
Premiera: Festiwal Walizka, Łomża, 2023
————————————————————————————————————————————–
Manteca al dente
Argentyna
Manteca al dente to argentyńska grupa cyrkowo-teatralna z dużym doświadczeniem w pracy na ulicy i na scenie. Tworzy przedstawienia dla odbiorców z wszystkich grup wiekowych, w których umiejętności aktorskie, humor i opowieści z życia wzięte stanowią wątki łączące widzów z wewnętrznym światem postaci scenicznych. Zespół działa od ponad 10 lat i występował w 20 krajach na całym świecie.
Galumphing (W podskokach)
Skaczcie zamiast chodzić, cieszcie się otaczającą was scenerią, przemierzajcie trasy zygzakiem, w drodze niech zakwita miłość i nie myślcie o końcu tej podróży. Ta zabawa nie zna ograniczeń i wszyscy są zaproszeni. Manteca przedstawia swój nowy cyrkowo-teatralny spektakl familijny, w którym łączą się trzy składniki zawsze towarzyszące tej wyjątkowej postaci: trochę niewinności, szczypta psoty i mnóstwo miłości.
Reżyseria: Nicolas Galarza, Roberta Ettori
Producent: Roberta Ettori
Wykonawca: Nicolas Galarza
Scenografia: Juan Guachi, Luis Anibal Perchante
Kostiumy: Prima Vera, Alejandro Baamonde
Zdjęcia: Julieta Irigoyen
Muzyka: Manuel Perez Vizán
Czas trwania: 30-40′
Premiera: Holandia, 2022
————————————————————————————————————————————–
Mr Copini
Hiszpania
Rozrywka na najwyższym poziomie w wykonaniu jednego z najbardziej utalentowanych artystów cyrkowych na świecie. Artysta z ponad dwudziestoletnim doświadczeniem w branży, pochodzący z Chile, a obecnie mieszkający w Barcelonie, podbija świat niesamowitymi występami. Zdobywca pięciu międzynarodowych nagród prezentował swoje umiejętności w ponad 30 krajach. Jego nasycone energią i humorem spektakle, będące unikalną mieszanką żonglerki, komedii i pantomimy, są naprawdę niezapomniane!
The Herock
Panie i panowie, przygotujcie się na wyjątkowe przeżycia! To wysokooktanowe widowisko kipi energią, humorem i uniwersalnym językiem rocka. Przedstawienie zawiera innowacyjne i śmiałe elementy, dzięki którym publiczność nagle znajduje się w centrum akcji, dzieląc się pasją do muzyki i miłością do rock-and-rolla!
Scenariusz, reżyseria, choreografia, scenografia: German Villavicencio
Czas trwania: 45′
Premiera: Hiszpania, 2017
————————————————————————————————————————————–
niMú
Hiszpania
Xandra Gutierrez kształciła się w chodzeniu na linie, klaunadzie i tańcu w szkole cyrkowej El Circ Petit w Barcelonie (2010) oraz w CAU Circus and Theatre School w Granadzie (2011–2012). W 2020 roku wróciła do Kraju Basków i odbyła studia w CEC, Physical Theatre School. Potem współpracowała z takimi zespołami jak Cía. Las Primas i Proyecto Nana, aż w 2016 roku założyła własny teatr o nazwie Cía. niMú i zaczęła tworzyć autorskie spektakle.
Jacuzzi
„Dokąd ulatują bąbelki?”. Bańki pojawiające się jako maleńka obecność w szklance wody, kuleczki unoszące się swobodnie jak w powietrzu. Zaskoczona nieograniczonymi możliwościami, jakie daje woda, Nimú postanawia wejść do jacuzzi… jacuzzi dla stóp. Nie wie jednak, że bąbelki mogą podróżować bardzo daleko, nawet do samego serca.
Klaun, luźna lina i teatr ruchu. Postać, która nic nie mówi… choć zarazem mówi wszystko. Dzięki znakomitemu opanowaniu środków teatru fizycznego i perfekcyjnej manipulacji przedmiotami artystka udowadnia publiczności, że jest w stanie zaprzeczyć prawu grawitacji. Pełen komizmu i poezji spektakl oczarowuje publiczność i przenosi ją do innego świata – do świata Nimú.
Pomysł, wykonawca: Xandra Gutierrez
Kostium: Juan Prohibido
Przygotowanie do występów na luźnej linie: Victor Sanchez
Wideo: Julian Vaisbord
Czas trwania: 40′
Premiera: Bilbao, 2016
————————————————————————————————————————————–
Ola Muchin
Polska
Socjolożka z wykształcenia Ola Muchin jest samoukiem w zakresie sztuk scenicznych. W 2013 roku postanowiła poświęcić się sztukom performatywnym, po czym krok po kroku opanowała narzędzia, które pozwalają jej – poprzez postacie klauna i błazna – prowadzić z publicznością bezsłowny poetycki dyskurs w komediowym tonie. Łączy teatr lalek z komedią wizualną i sztuką uliczną, a postacie i scenografie tworzy z użyciem tekstyliów: tkanin organicznych, jak wełna, i pochodzących z recyklingu. W ciągu 10 lat pracy na scenie Ola Muchin występowała w 29 krajach. Obecnie mieszka w Hospitalet de Llobregat (Hiszpania), gdzie realizuje nowe projekty jako aktorka i menedżerka kultury w zespole teatralnym i przestrzeni twórczej „La Bayka” stworzonej wspólnie z Mauricio Riobó.
Kukuryku
Kukuryku to historia dwóch fantastycznych istot, wiedźmy Muji i maga Osvaldo. Każde z nich na własną rękę szuka nieosiągalnego Złotego Jaja Kukuryku. Osvaldo, charyzmatyczny iluzjonista wspierany przez niekonwencjonalnego asystenta kurczaka, zaskakuje publiczność ekstrawaganckimi sztuczkami. Jego magia jest tak nieprzewidywalna, że często on sam nie wie, jak skończą się jego popisy. Tymczasem Muja, ekscentryczna i szalona wiedźma, próbuje opanować gadżety magika, by osiągnąć swój niecny cel, co prowadzi do jeszcze bardziej komicznego chaosu. Spektakl opowiada w ten sposób o wdzięku i pięknie porażki. Z surrealistycznym humorem relacjonuje historię kobiety i mężczyzny, wrażliwych istot obsesyjnie poszukujących wymarzonego magicznego przedmiotu – symbolu szczęścia i pomyślności.
Pomysł: Aleksandra Muchin, Michele Fois
Widok zewnętrzny: Mauricio Riobó
Scenografia i rekwizyty: Aleksandra Muchin
Kostiumy: Aleksandra Muchin, Danuta Piechowiak, Izabela Kabat
Muzyka: Eric Tarantola
Czas trwania: 30–35′
Premiera: Festival Il Paese dei Balocchi, Rosignano Marittimo, 2013
————————————————————————————————————————————–
Pjoter
Polska
Pod pseudonimem Pjoter kryje się Piotr Chlipalski: performer, fotograf, producent, twórca wideo, animacji i mappingów. Pomysłodawca i dyrektor Międzynarodowego Festiwalu Artystów Ulicy ULICZNICY w Gliwicach, współzałożyciel formacji Muzikanty.
Kawaler
Amant, absztyfikant, nieżonaty, singiel? Ten, który wiecznie poluje na miłość, próbując jednocześnie desperacko zachować święte rytuały codzienności. W improwizowanych scenach z udziałem publiczności, ze scenografią i ścieżką dźwiękową tworzoną z niczego Pjoter przygląda się życiu na swój sposób inteligentnego i całkiem przystojnego jegomościa, który jest całkowicie nieprzygotowany do życia z drugą osobą.
Autor i wykonawca: Piotr Chlipalski
Czas trwania: 40’
————————————————————————————————————————————–
Simon Llewellyn
Finlandia
Simon Llewellyn dorastał w Belfaście w Irlandii Północnej, a obecnie mieszka w Tampere w Finlandii. Pracę cyrkowca rozpoczął w Belfast Community Circus. Tworzy spektakle dla dzieci i dorosłych. Od około 20 lat podróżuje po całym świecie zarówno jako solista, jak i uczestnik przedstawień zespołowych. Występował w ponad 20 krajach przed najróżniejszą publicznością – od członków brytyjskiej rodziny królewskiej, przez publiczność kabaretową w różnych krajach Europy, po dzieci w obozach dla uchodźców w Jordanii. Jak mówi: „Żadna scena nie jest za mała, żadna publiczność nie jest za duża!”.
We are the Champions
To inspirujące i podnoszące na duchu przedstawienie teatru cyrkowego dla wszystkich grup wiekowych skupia się na temacie pasji i pracy prowadzącej do wyjątkowych osiągnięć. Spektakl łączy cyrkowe popisy choreograficzne na najwyższym poziomie z żonglerką piłkarską, manipulacją kapeluszem i laską, balansowaniem przedmiotów na kijku trzymanym w ustach, a także zabawną rozgrzewką, tańcem i śpiewem dla współuczestniczącej w spektaklu publiczności.
Pomysł i wykonawca: Simon Llewellyn
Czas trwania: 30-35′
Premiera: Circus Ruska Festival, Tampere, 2019
————————————————————————————————————————————–
Simon Street Show
Francja
Simon Moreau jest artystą cyrkowym, żonglerem i linoskoczkiem. Najczęściej można go spotkać na ulicy, ponieważ od 2017 roku przekształca przestrzeń publiczną w efemeryczne sceny teatralne, na których instaluje swój wszechświat, aby opowiedzieć historie przy pomocy poezji i lekkości. Sztuką sceniczną i cyrkową zajmuje się od dzieciństwa, jednak dopiero po przyjeździe do Berlina w 2015 roku, kończąc studia w dziedzinie efektów wizualnych, zainspirował się tamtejszą sceną, co skłoniło go do przekucia pasji w profesję. W 2018 roku stworzył spektakl L’Escale, z którym podróżuje od 2019 roku.
L’Escale
L’Escale to przedstawienie cyrkowe z elementami żonglerki i efektownych popisów na luźnej linie zawieszonej na specjalnie zaprojektowanym przyrządzie. To pozbawiona słów opowieść o spotkaniu z widzem na wyimaginowanej wyspie. Jej tworzy poetycki świat rozrasta się w miarę rozwoju tej historii o podróżowaniu, dzieleniu się i rozstaniach. To słodkie chwile, które poruszą zarówno młodszych, jak i starszych.
Reżyseria i wykonanie: Simon Moreau
Kostium: Amelie Alonso
Czas trwania: 30′
Premiera: Aurillac, 2019
————————————————————————————————————————————–
Stowarzyszenie Teatr Mumerus
Polska
Powstałe w 1999 roku Stowarzyszenie Teatr Mumerus programowo realizuje tylko rzeczy nowe i ryzykowne. Ma w dorobku kilkanaście premier inspirowanych źródłami pozadramatycznymi, które były prezentowane w Polsce oraz na międzynarodowych festiwalach w Austrii, Czechach, Danii, Francji, na Litwie, w Niemczech, Portugalii, Rosji i Ukrainie. Laureat wielu nagród i wyróżnień (m.in. nagroda aktorska na festiwalu Rainbow w Petersburgu, 2002; wyróżnienie dla Wiesława Hołdysa w konkursie EDUinspiracje, 2013; Nagroda Województwa Małopolskiego „Ars Quaerendi”, 2015; Nagroda Teatralna im. St. Wyspiańskiego Rady Miasta Krakowa, 2017). Prezesem stowarzyszenia i reżyserem wszystkich spektakli jest Wiesław Hołdys.
Manelle
Biblioteki pełne są nieprzeczytanych barokowych książek (albowiem pisał wtedy kto mógł) – jak choćby dzieła Pawła Symplicjana, o którym dowiedzieć się można, że żył w latach 1577–1646 w Krakowie i Pułtusku, był jezuitą i spowiednikiem zakonnic. Napisał dzieła o barokowo zawiłych tytułach, na przykład Manelle Duchowne albo Porządek żywota Chrześcijańskiego. Są w nich dziesiątki porad, o czym myśleć: przy ubieraniu się i rozbieraniu, przy jedzeniu, przy dzwonieniu, przy kładzeniu się i wstawaniu z łóżka, przy używaniu wszelakich dóbr, przy milczeniu i patrzeniu na świat… Ale barok to także gra z Fortuną, Światem, Ciałem, Demonami i Czasem. To groteska szczerząca zęby w uśmiechu trupiej czaszki i bogato zdobiona maska, za którą kryje się twarz człowieka rozpiętego między grozą, trwogą i rozkoszą. To także szaleństwo, czyli La Follia, jak brzmi tytuł jednej z sonat Antonia Vivaldiego, która stała się inspiracją muzyki do spektaklu wykonywanej na żywo. Oto barok na scenie.
Scenariusz, reżyseria, przestrzeń: Wiesław Hołdys
Muzyka: Michał Braszak
Kostiumy i maski: Monika Gigier
Maski i rekwizyty, asystent reżysera: Agnieszka Dziedzic
Współpraca scenograficzna i rysunek: Agnieszka Dębowska
Kolaż: Wiesław Hołdys
Wykonawcy: Ewa Breguła, Monika Gigier, Mateusz Dewera, Jan Mancewicz, Jacek Milczanowski, Bartłomiej Zdeb, Robert Żurek
Muzycy: Gertruda Szymańska, Michał Braszak
Czas trwania: 70′
Premiera: 2022
————————————————————————————————————————————–
Teatr KTO
Polska
Teatr KTO powstał w 1977 roku. Działalność zainaugurował spektaklem Ogród rozkoszy. Pierwszych dziesięć zamkniętych pokazów zobaczyło kilkuset widzów, ponad rok później – niemal trzy tysiące w Krakowie i różnych miastach Polski. W 46. sezonie artystycznym statystyki wyglądają zgoła inaczej: ponad 80 tytułów – zarówno na scenie, jak i na ulicy – obejrzało w Polsce i na świecie około trzech milionów widzów. Teatr gościł w ponad 250 miastach w przeszło 40 krajach na pięciu kontynentach. Spektakle prezentował m.in. w Brazylii, Chinach, Iranie, Japonii, Kanadzie, Kolumbii, Korei Południowej, Kostaryce, Meksyku, Tunezji, USA i niemal wszystkich krajach Europy. Światowa renoma Teatru KTO to także liczne międzynarodowe projekty, m.in. spektakl Operacja Opera przygotowany z Norweską Narodową Operą w Oslo oraz instalacja teatralna Uchodźcy zrealizowana w Lipsku z okazji 20. rocznicy upadku muru berlińskiego dla 120-tysięcznej widowni. Od początku istnienia Teatru KTO jego dyrektorem jest Jerzy Zoń.
ARCADIA
Malownicza opowieść o życiu – muzyczna i pełna ruchu podróż przez wszystkie jego etapy, podczas której możemy zwolnić i przyjrzeć się temu, co naprawdę ważne. Przysiąść na jednej z dziewięciu ławek, które składają się na scenografię spektaklu, śmiać się w głos bądź z nostalgią spojrzeć w przeszłość. To także koncert złożony z niesamowitych brzmień, m.in.: piosenek Dead Can Dance, Steviego Wondera, Doris Day, kultowej żołnierskiej Rezerwy czy monumentalnej arii z Madame Butterfly. W klimacie lat 50. i 60. XX wieku za sprawą wspaniałych kostiumów poszukiwać będziemy arkadyjskich powidoków. Bo kraina szczęśliwości istnieje naprawdę i nosi tytuł Arcadia.
Scenariusz, reżyseria, opracowanie muzyczne: Jerzy Zoń
Ruch sceniczny, choreografia: Eryk Makohon
Scenografia: Marek Braun, Jerzy Zoń
Kostiumy: Jolanta Łagowska-Braun, Elżbieta Kwasek
Kompozycja utworu Viva la arcadia: Michał Warmusz
Aranżacja utworu Rezerwa: Janusz Grzywacz
Wykonawcy: Magdalena Dymsza / Karolina Daniec-Franczyk, Paulina Lasyk, Grażyna Srebrny-Rosa, Marta Zoń, Sławomir Bendykowski, Bartek Cieniawa, Krzysztof Cybulski, Tomasz Łukawski, Franciszek Muła, Mieszko Syc
Czas trwania: 60′
Premiera: Kraków, 2022
C’est la vie
premiera
Na scenie szóstka postaci buduje świat. Przywędrowali w to miejsce z różnych epok, z bagażem różnych doświadczeń, prywatnymi pragnieniami, wadami i zaletami. W rytuałach codzienności na jednej płaszczyźnie ulicznej sceny i w jednym czasie mieszają się konwencje odległe od siebie o wiek. Trzy małżeństwa w kostiumach z różnych światów spotykają się, by bez słów opowiedzieć historię obyczajową – pełną emocji, gestów, choreograficznych układów i tańców, ot, życie. I można by sobie wyobrazić, że ci ludzie po pełnym zdarzeń uniwersalnym dniu mogliby na noc zamknąć za sobą drzwi swoich bezpiecznych domów. Niestety, nadciąga zagrożenie. Typowe i stare jak świat. C’est la vie, takie jest życie – w dowolnym miejscu i w dowolnym czasie.
Scenariusz, reżyseria: Krzysztof Niedźwiedzki
Opracowanie muzyczne: Jerzy Zając
Choreografia: Katarzyna Pamuła
Kostiumy: Elżbieta Kwasek
Scenografia: Joanna Jaśko-Sroka
Produkcja: Agnieszka Skowronek
Wykonawcy: Karolina Bondaronek, Elżbieta Firek, Katarzyna Pamuła, Jacek Joniec, Paweł Rybak, Karol Śmiałek
Czas trwania: 50′
Peregrinus
Inspirowany poezją T.S. Eliota wędrujący spektakl uliczny pokazuje dzień z życia współczesnego everymana. W efektownej wizualno-choreograficznej formie i z groteskowym przymrużeniem oka dotkliwie obnaża pułapki współczesnego świata, w które masowo dajemy się łapać, bezrefleksyjnie tracąc linie papilarne naszych dusz. Czy zbiorowe opętanie Peregrinusów ma swój kres? Czy w tej podróży padamy ofiarami dybuków czy może sami się nimi stajemy?
Scenariusz, opracowanie muzyczne, reżyseria: Jerzy Zoń
Koncept masek: Spitfire Company
Projekt masek: Joanna Jaśko-Sroka
Scenografia, kostiumy: Joanna Jaśko-Sroka
Ruch, choreografia: Eryk Makohon
Wykonawcy: Karolina Bondaronek, Paulina Lasyk/Agata Łabno, Magdalena Pietnoczka, Grażyna Srebrny-Rosa, Marta Zoń/Monika Daukszo, Sławek Bendykowski/Marcin Dąbrowski, Bartek Cieniawa/Krzysztof Cybulski, Tomasz Łukawski, Paweł Monsiel/Krzysztof Tyszko
Czas trwania: 50′
Premiera: Mediolan, 2015
Żywoty świętych osiedlowych. Dzielnica XIII
na podstawie Żywotów świętych osiedlowych Lidii Amejko
Stworzeni przez Lidię Amejko święci to mieszkańcy osiedla z wielkiej płyty, choć mieszkać mogliby wszędzie. Każdy z nas mija ich codziennie w swojej dzielnicy. Życiowi wykolejeńcy z duszami z betonu, upadłe anioły spod monopolowego, zapomniani więźniowie swoich mieszkań karmiący się cudzym życiem widzianym z okna, czarujący pijaczkowie, znawcy śmietnikowych skarbów, podwórkowe Ofelie gadające do siebie i Romeowie spod ciemnej gwiazdy… Desperacko próbują uczynić swoje przegrane życia znaczącymi. Opowiadają o zmaganiach z codziennością, podnosząc je do rangi legendy. Snują bełkotliwe hagiografie w oczekiwaniu na świętość.
Autorka tekstu: Lidia Amejko
Reżyseria i adaptacja tekstu: Karina Grabowska-Fiałek
Muzyka: Aleksander Fiałek
Wideo: Wiktor Obrok
Wykonawcy: Karina Grabowska-Fiałek, Aleksander Fiałek, Karol Śmiałek, Magdalena Woleńska
Czas trwania: 60′
Premiera: 35. ULICA Festival, Kraków, 2022
————————————————————————————————————————————–
Teatr Lalki i Aktora w Łomży
Polska
Teatr Lalki i Aktora w Łomży od ponad 35 lat tworzy projekty artystyczne, społeczne i edukacyjne. Zrealizował ponad 80 premier, rocznie grając ok. 250 spektakli dla blisko 30 tysięcy widzów. Wiele z nich prezentował podczas polskich i międzynarodowych imprez teatralnych, m.in. w Niemczech, Ukrainie, Francji, Serbii, Czarnogórze, Hiszpanii, Słowenii, Chorwacji, Bośni i Hercegowinie i na Litwie. Laureat nagród krajowych i zagranicznych; organizator Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego Walizka.
Karius i Baktus
Kto się boi dentysty? To Karius i Baktus, para tajemniczych osobników, miłośników słodkości żyjących w buzi chłopca o imieniu Marek, który dostarcza im nieprzebranych ilości smakołyków. Ich nadmiar połączony z brakiem higieny doprowadza w końcu do bólu zębów. Mama postanawia interweniować i wraz z synkiem odwiedza dentystę, który okazuje się uosobieniem łagodności, dobroci i delikatności. Szczoteczki w dłoń, ubytki precz! Spektakl w zabawny sposób pokazuje najmłodszym, jak bardzo istotna jest higiena. Podstępne stwory czyhają bowiem na każdą nadarzającą się okazję…
Autor: Thorbjørn Egner
Tłumaczenie: Małgorzata Kozakiewicz
Adaptacja i reżyseria: Jarosław Antoniuk
Scenografia: Przemysław F. Karwowski
Muzyka: Bogdan E. Szczepański
Wykonawcy: Beata Antoniuk, Tomasz Bogdan Rynkowski, Rafał Swaczyna
Czas trwania: 60′
Premiera: Łomża, 2006
————————————————————————————————————————————–
Teatr Los Fuegos
Polska
Teatr Los Fuegos powstał w 2005 roku w Krakowie. Pierwsze sceniczne doświadczenia zdobywał, prezentując pokazy tańca z ogniem na krakowskim Rynku. Grupa nie ogranicza się do jednej formy, ale eksperymentuje z łączeniem różnych elementów, zaczerpniętych zarówno z teatru ulicznego, jak również z teatru tańca, pantomimy i nowego cyrku. Ich widowiska to przykuwające wzrok wydarzenia, które na długo zapadają w pamięć.
Opowieści ziemi
Spektakl łączy elementy teatru ulicznego, cyrku, pokazów z ogniem i fluorescencyjnego bodypaintingu. Scenografię tworzą ogromne drewniane rzeźby autorstwa krakowskiego artysty Andrzeja Sieka, który podczas przedstawienia na oczach widzów tworzy kolejne dzieło. Jest to podróż przez świat wyobraźni i inspiracji – na jej końcu ze zwykłego pnia drzewa wyłania się nowa rzeźba. Efekt i sposób jej powstania nigdy nie jest taki sam, a klimatyczne otoczenie kolorowych mgieł, płonących instalacji i niesamowitej sztuki ludzkich możliwości sprawia, że za każdym razem jest to wyjątkowe przeżycie.
Kreacja: Teatr Los Fuegos
Wykonawcy: Teatr Los Fuegos, Andrzej Siek
Czas trwania: 35′
Premiera: Festiwal Nauki, Kraków, 2010
————————————————————————————————————————————–
Teatr Małych Form
Polska
Teatr Małych Form został założony w 1995 roku w Bydgoszczy przez Mieczysława Giedrojcia, monodramistę, mima, aktora, animatora kultury. Giedrojć studiował w Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie. Jest wykonawcą monodramów w reżyserii Stanisława Miedziewskiego: Łagodna według Fiodora Dostojewskiego, Nos według Mikołaja Gogola (ponad 300 prezentacji), O szkodliwości palenia tytoniu według Antoniego Czechowa. Brał udział w międzynarodowych i krajowych festiwalach teatralnych jako aktor, mim, klaun. Pracował w Anglii, Danii, Francji, Niemczech, Rosji, Słowacji, Portugalii, Szwajcarii i Ukrainie, pokazując własne spektakle, prowadząc warsztaty teatralne i realizując ruch sceniczny do przedstawień. Od 1983 roku współpracuje z Teatrem STOP. Za całokształt działalności teatralnej otrzymał Nagrodę Prezydenta Miasta Bydgoszczy.
Ja klaun
Widowisko zbudowane jest na bliskiej relacji z publicznością. Jego istotą są klasyczne gagi kończące się zaskakującą pointą, zaś atutami – prostota, humor i liryzm. Iluzjonistyczne sztuczki zaskakują tak publiczność, jak i samego wykonawcę. Dynamiczne przedstawienie rozgrywa się w błyskawicznym tempie, a uniwersalny język prezentacji przemawia do dużych i małych.
Kreacja i wykonanie: Mieczysław Giedrojć
Czas trwania: 45′
Premiera: Koszalin, 1986
W poszukiwaniu utraconej miłości
Nagle i znikąd na ulicy pojawia się Mim – przyciąga uwagę, prowadzi widzów w przestrzeni, wciąga ich w swoją historię. Plenerowe działanie wkomponowane w pejzaż ulicy to opowieść o samotności, poszukiwaniu szczęścia i pragnieniu miłości. Posługuje się bardzo prostymi środkami, jednak energia aktora mima cały czas się przemienia. W tej prostocie są głębia i siła.
Kreacja i wykonanie: Mieczysław Giedrojć
Czas trwania: 15′
————————————————————————————————————————————–
Teatr Pantomimy Mimo
Polska
Założony przez Bartłomieja Ostapczuka w 2002 roku jako teatr jednego aktora szybko przekształcił się w zespół. Poszukiwania artystyczne Teatru Pantomimy Mimo zaowocowały wypracowaniem charakterystycznego języka teatralnego, w którym aktorzy łączą najważniejsze elementy sztuki kluczowych twórców i reformatorów współczesnej pantomimy. Poprzez ruch i gest chcą wyrazić esencję uczuć i emocji, nie stroniąc przy tym od odrobiny absurdu. Pragną, by – przy zachowaniu zasad sztuki pantomimy – jedynymi ich granicami były granice wyobraźni.
Pan i Pani O!
Na wyspie zbudowanej z marzeń, wspomnień i zapomnianych historii mieszka Pan O. Marząc o miłości, głównie wpatruje się w horyzont. Myśli, że na świecie został sam. Gdzieś daleko mieszka Pani O. Marząc o miłości, głównie wpatruje się w niebo. Jest przekonana, że na świecie została sama. Jeden list, jedna chwila zmienia w ich życiu wszystko. Krok po kroku obserwujemy wspólne zdarzenia Pana i Pani O, czasem zabawne, czasem nieco mniej. Jednak miejsce, w którym się odnaleźli, okazuje się mieć własny pomysł na tę parę. Wciąga ich wir zdarzeń prowadzących w jednym tylko kierunku. Czy będą podążać tam wspólnie? Czy zrozumieją, że ich spotkanie to dopiero początek podróży? Komedia bez słów, która żywi się humorem i śmiesznością dnia codziennego, doprawiona odrobiną magii i absurdu.
Scenariusz, scenografia, reżyseria: Bartłomiej Ostapczuk
Muzyka: Mateusz Kacprzak
Kostiumy: Paulina Staniaszek
Produkcja: Fundacja Warszawskiego Centrum Pantomimy
Wykonawcy: Paulina Szczęsna/Paulina Staniaszek, Bartłomiej Ostapczuk
Czas trwania: 50′
Premiera: Warszawa, 2020
————————————————————————————————————————————–
Teatr Scena 96
Polska
Działa od 2018 roku w strukturach warszawskiego Stowarzyszenia Scena 96, skupiającego artystów, animatorów i menedżerów kultury. Od 1996 roku Stowarzyszenie realizuje spektakle, festiwale i warsztaty edukacyjne, a jego sztandarowym projektem jest Międzynarodowy Festiwal Sztuka Ulicy (w 2019 roku 27. edycja). Teatr Scena 96 regularnie prezentuje swoje spektakle na najważniejszych spotkaniach teatralnych w kraju.
Czarny łabędź
Spektakl inspirowany bajką o brzydkim Kaczątku H.Ch. Andersena, porusza problem braku tolerancji. W małej społeczności, na wiejskim podwórku, pojawia się odmieniec, a jego inność wywołuje skrajnie różne postawy mieszkańców. Przedstawienie porusza temat z lekkością, humorem i refleksją. Barwna oprawa plastyczna, piękna scenografia i bogata warstwa akustyczna i muzyczna tworzą przestrzeń ciekawą dla dzieci i ich opiekunów.
Dramaturgia: Maciej Dużyński, Dariusz Jarosiński
Scenografia: Marek Sułek
Muzyka: Marek Żurawski
Wykonawcy: Maciej Dużyński, Dariusz Jarosiński
Czas trwania: 45’
————————————————————————————————————————————–
Teatr Wagabunda
Polska
Założony w 2002 roku przez Bogusława Pobiedzińskiego, związanego wcześniej z wieloma artystycznymi projektami, Teatr Wagabunda brał udział w licznych festiwalach i przeglądach teatrów ulicznych w Polsce (Jelenia Góra, Kraków, Olsztyn) i za granicą (Lwów). Zespół tworzą pedagodzy, cyrkowcy, aktorzy oraz pasjonaci rękodzieła z wieloletnim doświadczeniem w animowaniu publiczności.
Stara zagroda
Stara zagroda to interaktywna instalacja teatralna zapraszająca całe rodziny do gospodarstwa sprzed lat, pełnego narzędzi rzemieślniczych oraz stanowisk do gier i zabaw. Poznamy dawną pralnię, podkowiarnię, gałganiarnię i mydlarnię, a nawet wychodek! Na szczególną uwagę zasługują instalacje przywołujące zapomniane prace gospodarskie i czynności, takie jak szatkowanie i kiszenie kapusty, wyrabianie garnków, młócenie i mielenie ziarna. Najmłodsi będą mogli uczestniczyć w dawnych zabawach (strzelanie z procy, walka na worki, gra na piłach, koniki na biegunach) oraz korzystać ze starych huśtawek, kręgielni, a nawet drewnianej siłowni.
Scenariusz, scenografia, reżyseria: Bogusław Pobiedziński
Muzyka: Maciej Skuratowicz
Wykonawcy: Agata Rusin, Bogusław Pobiedziński, Marcin Ptaszkowski
————————————————————————————————————————————–
The Ensemble of Irregular Theatre
Słowacja
Ansámbel Nepravidelného Divadla (Zespół Teatru Nieregularnego) to niezależna grupa teatralnych profesjonalistów i pasjonatów sztuki współczesnej podzielających ten sam humanistyczny światopogląd. Grupa powstała po pokoleniowej i programowej transformacji Podziemnego Teatru Kremnickiego (2012–2017), który w 1981 roku powołał do życia organizowany następnie przez 25 lat Festiwal Humoru i Satyry – KREMNICA GAGS. Zespół ma siedzibę w Art Cafe w Bańskiej Szczawnicy. Jego stałymi członkami są: Dušan Krnáč, Jana Mikitková, Ján Fakla, Milan Lichý, Tomáš Cíger, Ema Rajčanová i Marek Boháč, którzy przy projektach współpracują z zewnętrznymi twórcami i artystami. Ich celem jest tworzenie nowych form współczesnego kabaretu, teatru ulicznego oraz spektakli społecznie zaangażowanych.
WELCOME TO STUPIDITY – a sad street show (WITAMY W GŁUPOCIE – smutny spektakl uliczny)
Małe głupoty o dużym wpływie!
Niewerbalna komedia o (nie)prawdziwych zbawcach dzisiejszego świata. Jest ich dwóch – zwykły Śmieciarz i niepoprawny Zbawiciel, który postanowił ocalić świat. Humorystyczne sceny pełne sytuacyjnych gagów prowadzą publiczność poprzez dynamiczną opowieść, począwszy od lekkomyślnego poddania się oszołomieniu przez nowego wizjonera, przez nieoczekiwane zagrożenie, aż po otrząśnięcie się ze stadnych zachowań. Uwaga! Powszechność (nie)powszechnej ludzkiej głupoty i jej irracjonalne objawy mogą mieć tragiczne skutki!
Libretto: Ján Fakla & Jana Mikitková
Muzyka: Tomislav Koprivčević
Współpraca ruchowa: Michaela Motlochová
Scenografia, kostiumy i projekty promocyjne: Dušan Krnáč
Reżyseria: Jana Mikitková
Wykonawcy: Pavol Seriš (SK/CZ), Tomislav Koprivčević (HR/SK)
Czas trwania: 45′
Premiera: Bratysława / Bańska Bystrzyca, 2021
Patroni medialni: Wyborcza.pl, Love Kraków, Karnet Kraków Culture, Miesięcznik społeczno-kulturalny „Kraków i Świat”, RMF Classic
Najfajniejszy festiwal w Krakowie!
SUper, uwielbiam jak się tyle dzieje na mieście